Uitgeverij Weegbree

Werktitel 'Vlucht'

Voor ik in 2005 naar Turkije verhuisde, las ik een krantenbericht over twee jongens uit Afrika die zich als verstekeling in het landingsgestel van een vliegtuig naar Europa – Frankrijk – verstopten en tijdens de vlucht doodvroren. Ik knipte het stukje uit met de bedoeling ooit nog eens een boek te schrijven over dit thema.
Na het verschijnen van mijn eerste drie boeken, besloot ik het thema op te pakken. Ik veranderde het land van herkomst van de twee jongens in Turkije en de bestemming in China.
Turkije was een logische keuze, maar China? De link moest ik nog vinden maar ik was ervan overtuigd dat die er wel zou komen. Ik dacht in eerste instantie aan China als land met een enorme economische ontwikkeling of als land met aartsvijand Japan. Omdat in Turkije behoorlijk veel toeristen uit Japan komen, meende ik dat ik wel iets zou kunnen vinden dat het verhaal aannemelijk zou maken. Het moest ook niet al te voor de hand liggend zijn omdat de zoektocht naar het waarom de rode draad in het boek moest gaan vormen.
Bij het zoeken naar een link tussen Turkije en China kwam ik tevens terecht op de geschiedenis van de Oeigoeren, een volk dat gemeenschappelijke wortels heeft met Turkije. De Oeigoeren hadden ooit een eigen land dat later door China als provincie is geannexeerd. Een interessant thema waar ik zeker iets mee wilde doen!

De grote verhaallijn

Het verhaal begint met een bureaujournaliste - Isabel - die het bericht over de Turkse jongens voor haar krant moet bewerken. Ze wordt geprikkeld door het verhaal: waarom in vredesnaam China? Wat heeft die jongens bezield?
Ze besluit een jaar sabbatical te nemen en reist af naar Turkije om het verhaal achter het krantenbericht te onderzoeken. Gedurende haar speurtocht worden haar eigen levensverhaal en de keuzes die ze gemaakt heeft, langzaam duidelijk.

De locatie voor het verhaal

Ik wilde een locatie voor mijn verhaal die niet erg bekend is bij het Nederlandse publiek. Dit omdat ik dan fictie en feiten makkelijker door elkaar kon laten lopen. Ik kwam eigenlijk meteen op Kayseri, puur op basis van mijn gevoel. Ik kende de stad en de provincie niet en ik had dus geen idee van de mogelijkheden. Ik koos voor de stad als plek waar de beide jongens studeerden en min of meer los van thuis een eigen leven begonnen te leiden. De thuisbasis van de jongens moest een dorp of kleine stad in de regio worden. Een plek met een relatief besloten gemeenschap waarin men enerzijds veel van elkaar weet (dit maakt het zoeken naar aanknopingspunten gemakkelijker) maar waar anderzijds familiegebeurtenissen angstvallig geheim gehouden worden (waardoor niet alles meteen duidelijk wordt).

Op pad

In juli 2010 ging ik voor het eerst naar Kayseri. Ik wilde de sfeer proeven en met mensen praten, de stad moest gaan leven voor mij. Ik combineerde mijn eigen doel met het schrijven van reportages.
Ik kende iemand met veel contacten in Turkije en vroeg hem of hij misschien ook mensen in Kayseri kende die me verder konden helpen. Wat was ik verrast toen deze man mij vertelde dat hij zelf in Kayseri was geboren en mij aan een hele lijst interessante contactpersonen kon helpen! Toen ik vervolgens vroeg of hij nog een tip had voor een speciale reportage, kreeg ik als antwoord: 'een reportage over de Oeigoerse gemeenschap in Kayseri…'
Zo kwam ik erachter dat in Istanbul én in Kayseri groepen Oeigoerse vluchtelingen wonen, wat een ongelooflijk toeval was dit voor mij!

De ontdekking van de co-locatie in Kayseri

In september 2013 ben ik voor de vierde keer naar Kayseri gegaan. Die keer logeerde ik bij een vriend en zijn familie in een stadje – een tegenwoordige ‘wijk’ van de stad Kayseri – op twintig kilometer ten westen van de grote stad. Incesu heeft alles wat het plaatsje geschikt maakt als locatie waar de jongens vandaan komen.

De huidige stand van zaken

Het zou nog tot 2017 duren voor ik het schrijven aan de roman echt kon oppakken. Het ging langzaam, ik moest het werk regelmatig voor langere of kortere perioden onderbreken omdat ik nou eenmaal ook moet werken voor de kost.

In december 2023 heb ik het schrijfwerk afgerond, waarna ik besloot het naar uitgeverij Ellessy op te sturen omdat ik het vond passen in hun fonds met romans die niet alleen liefde, romantiek, relationele- en/of familieproblemen bevatten, maar ook een flinke dosis spanning. Tot mijn grote vreugde werd Vlucht snel geaccepteerd en in de weken die volgden, werd de werktitel Vlucht gewijzigd in De laatste vlucht en kwam er een prachtige cover. 

Op 31 januari verscheen het fysieke boek en enkele dagen later volgde het e-boek. Nu is het wachten op het luisterboek.

De laatste vlucht is bij de fysieke of online boekhandel te bestellen.